سنگ قبر صاحب روضات چنین نگاشته است:

جهان نداشت چو او یاد در فنون و علوم

زمان ندید چو او مرد در بیان و کلام

ستوده باقر علم محمّدی که چو او

به روزگار عقیم است مادر ایّام

نبیره ی بنی هاشم رسول امم

نتیجه ی علی مرتضی امام انام

چو رخت بست از این دار سوی خلد برین

به مسلمین همه زین غصه تلخ آمد کام

خلف سرود بتاریخ فوتش این مصراع

مقام برد بفردوس حجهالاسلام

2 - میرزا عطاءاللّه چهارسوقی: فرزند آقا میرزا محمّدباقر متوفّی 1335 ق. عالم فاضل و فقیه زاهد وی مؤلف «مفتاح الروضات» است که فهرست و خلاصه ای از کتاب «روضات الجنات» پدر بزرگوارش می باشد.[1]

3 - میرزا محمّدمهدی چهارسوقی: فرزند ارشد آقا میرزا محمّدباقر متوفّی 1324 ه . ق. عالم فاضل، فقیه بزرگوار. آثارش: الف) «ترجمه ی الفیّه» فقه به فارسی که آن را «الفرایض الیومیه» می نامند ب) رساله ی عملیّه به فارسی به نام «دلیل المصلّین».

4 - آقا میرزا مسیح چهارسوقی: فرزند آقا میرزا محمّدباقر، متوفّی 1325 ق. عالم و فقیه بزرگوار. همچون پدر در علم و زهد و اخلاق شهرت داشت.[2] عالمی خوش اخلاق و با سیاست و محبوب اجتماعی عصرش محسوب می شد و در خدمت به خلق سعی تمام داشت و به سبب یاری مستمندان و فقرا و صفات بارزه اخلاقی اش بود که پدرش صاحب روضات او را از همه فرزندان دیگرش بیشتر دوست می داشت. ایشان یار و معین پدرش در امور مختلف بود و عمده کار در مرتب کردن کتاب روضات الجنات بر عهده وی بود. به همین جهت در علم رجال مهارت تمام داشت. دو سال قبل از فوتش کتاب «عشریّه» تألیف نمود که در بیان آیاتی چند از قرآن کریم و احادیث اهل بیت عصمت علیهم السلام بود.[3]

5 - میرزا محمدابراهیم چهارسوقی: فرزند عالم فاضل سید محمدصادق خوانساری(مدفون در تکیه مادرشاهزاده) متوفی 1331 ق. عالم فاضل محقق که از محضر علمای بزرگ اصفهان و نجف