غذا می داد.[1] از اشعار اوست:

در خم غدیر احمد آن مَست خدا

کاو مست خدای بود و پای بست خدا

تا دست خدا نماید از دست علی

بگرفت بدست خویشتن دست خدا[2]

6 - آقا محمّدتقی صحّاف: فرزند محمّد ابراهیم مقدّس. متوفّی 1337 ق. هنرمند بی نظیر اصفهان که در انواع هنرها مانند خوشنویسی، نقّاشی، جلدسازی، صحّافی، معرّق سازی، تذهیب مهارت فراوان داشت. استاد همایی در مورد وی می نویسد: «حقاً صد مرد در یک تن و مجمع الصنایع هنر صحافی و نقّاشی و طرّاحی و مُذهّبی و خوشنویسی و سوخت سازی و معرّق سازی و... بود».[3]

از آثار او الف) کتیبه سردر مسجد صفا در محله ی شهشهان به خط ثلث ب) کتیبه ی سردرب و داخل مسجد رکن الملک ج) سنگ نوشته قبر میر محمّدهادی و میر محمّداسماعیل خاتون آبادی واقع در تکیه خاتون آبادی.[4]

7 - سیّد حسین: متوفّی 1235 ق. عالم بزرگوار و فاضل جلیل. سنگی راست بالای سر قبر او است که القاب عالمانه بسیاری بر آن حکّ شده است.

8 - سیّد مصطفی بن محسن: از علمای وارسته که قبرش مورد توجه مردم است، متوفّی 1241 ه . ق.

9 - شیخ ابوالحسن ابراهیم بن صالح: عالم فاضل واعظ. متوفّی 1237 ق.[5]