نافع بن عبدالله (عبدالرحمان) بن ابی نعیم اصفهانی مدنی.

از قرّاء سبعه است، بر هفتاد نفر از تابعین قرائت نموده، و در سال 70 در اصفهان متولد گردیده، و در سال 169 (167) در مدینه طیبه وفات یافته، در قبرستان بقیع مدفون گردیده، قبرش تاکنون موجود و مشهور و زیارتگاه شیعه و سنی است.

گویند: مردی کوتاه و سیاه چرده بوده، و از دهانش بوی مشک می آمده. از او پرسیدند: آیا بوی خوش استعمال کرده ای؟ گفت: نه، لکن پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را در خواب دیدم، آن حضرت در دهانم دمید، از آن موقع این بوی خوش از دهانم خارج می شود.

درباره قرائت او، مالک بن انس گوید: قرائت اهل مدینه چون مطابق قرائت نافع است سنّت می باشد.

فایده: چون ذکری از قرّاء سبعه کرده شد بی مناسبت نیست که جهت تیمّن و تبرّک نامی از آنها برده شود.

اسامی آنها و نام روایانشان به اختصاص بدین قرار است:

ابو عماره حبیب بن عماره کوفی شیعی، معروف به زیّات، اولین کسی که در متشابهات قرآن کتاب نوشت. در سال 80 متولد، و در 156 وفات یافته.

دو نفر راوی داشته:

1- ابو محمّد خلف بن خلف بن هشام (229-150).

2- ابو عیسی خلاّد بن خلد، متولد در 220 هجری.