هیجده سالگی به نجف اشرف مهاجرت کرده، در آنجا نزد جمعی کثیر از فقها و مجتهدین تلمّذ فرموده که از آن جمله است: آیتین حجّتین: کاظمین یزدی و خراسانی، و سید محمّد فشارکی، و حاج آقا رضا همدانی، و حاج سید اسماعیل صدر اصفهانی، و شریعت اصفهانی.

سپس در 1327 پس از وصول به مقامات عالیه علم و اجتهاد، و کسب اجازه از اساتید به اصفهان مهاجرت نموده، و تا آخر عمر به درس و بحث و تدریس و اقامه جماعت و مرجعیّت در فتوا و مرافعات و استفتائات مشغول بوده، حوزه درس خارج ایشان مجمع فضلا و دانشمندان بود.

سرانجام در شب شنبه 25 ذی قعده سال 1358 وفات یافته، در تخت فولاد در بقعه سید العراقین مدفون گردید.

از آثار قلمی [منسوب به] او دو جلد حاشیه کفایه استادش می باشد که به همّت فرزند دانشمند او آقای حاج آقا حسین مدرس به طبع رسیده است که به نظر اهل فن از بهترین حواشی بر کفایه الاصول می باشد. [1]