فاضل ادیب شاعر، از احفاد اوحد الدین بن عبدالله بلیانی صوفی متوفی به سال 680 و مذکور در نفحات الانس می باشد.

در 4 شنبه محرّم 973 در اصفهان متولد شده، خدمت بزرگان علم و ادب تحصیل نموده، نزد شاه عباس معزّز و محترم می زیسته.

در 1015 به هندوستان رفته، و در آنجا به سال 1030 وفات یافته. [1]

کتب زیادی نوشته، از آن جمله است:

1- دیوان اشعار با تخلص «تقی» 2- ساقی نامه، به نام نشأه بی خمار 3- سرمه سلیمانی، در لغت 4- عرفان، مختصر کتاب عرفان 5- عرفان العاشقین، تذکره شعرا، و معروف ترین تألیفات او 6- کعبه مراد 7- مثنوی دکان 8- مثنوی یعقوب و یوسف؛ و غیره.

عالم فاضل متّقی. در 936 وفات یافته، [2] در بقعه مجلسی مدفون گردیده است.

ابن زین الدین محمّد صادق گون آبادی.

عالم فاضل، حکیم متألّه، فیلسوف ماهر، از اجلّه حکما و مدرسین اصفهان، صاحب ملکات فاضله. در اخلاق و آداب و حسن معاشرت