مرحوم صدر اصفهانی به خصوص وی را مورد عنایت و توجه قرار داده، و جهت او تکیه ای در اول تخت فولاد بنا نهاد که آن را به مناسبت تخلّص او «والهیّه» نامیدند.

در 1229 وفات یافته، در صحن تکیه خود در بقعه ای مخصوص مدفون گردید. [1]

مرحوم واله علاوه برل فضایل سابق الذکر، در نوشتن خطّ نسخ و شکسته و رقاع استاد بوده، و سنگ قبر به خطّ خود اوست.

درباره حسن سلیقه و ظرافت طبع او داستانها نقل می کنند. ملاقات او با مهدی بیک شقاقی در حدیقه الشعراء مذکور است، و داستان او با حاج محمّد ابراهیم امین الرعایات در مقدّمه دیوانش مضبوط؛ طالبین مراجعه کنند.

شاعر فاضل ادیب، متخلّص به «خلیل» مؤلف گلزار خلیل، مثنوی در مصائب به زبان اردو، و مطبوع در لکنهو هندوستان. [2]

فرزند سید حسین. عالم زاهد فاضل، متوفی به سال 1117، قبرش در خارج تکیه میرزا رفیعا بوده؛ و اکنون جزو اراضی فرودگاه می باشد. [3]