میرزا محمّد مهدی بن محمّد باقر بهجت، شاعر ادیب نویسنده [1] متخلص و معروف به «فروغ» در سال 1223 در تبریز متولد شده، پس از تکمیل تحصیلات در دستگاه دولتی وارد شده، و در فارس و آذربایجان منصب استیفاء داشته، و به مناسبت بستگی به فریدون میرزا متخلص به «فرّخ»، خود را در همه جا فروغ فرّخی معرفی می نموده است.

مؤلف: 1- رساله الانساب، به فارسی 2- صحائف العالم، که در سن 1265 تألیف شده، و در پنج مجلد می باشد. [2] 3- تذکره الشباب 4- دیوان اشعار 5- فروغستان [مطبوع] است.

به عربی و فارسی در نهایت استادی شعر می گفته است.

شاعر و ادیب، نامشک میرزا محمّد، از حکمای فضلا بوده، و در مجسطی مهارت کامل داشته، در اواسط عمر به مسافرت پرداخته، با تیمور شاه افغان راه یافته، و ملک الشعرای وی شده است. [3]

فاضل ادیب شاعر، سال ها در شیراز به تحصیل مشغول بوده، سپس به اصفهان آمده و در خدمت آخوند ملاّ رجب علی تبریزی به تکمیل