بوده، و در سال 1248 وفات یافته، قبرش در وادی السلام می باشد.

فرزندش: سید عبدالله نیز عالم فاضل، و امام مسجد قطبیّه بوده (فرزند دیگرش سید حسن [موسوی مازندرانی] می باشد) و دو فرزند پسر داشته:

عالم فاضل، امام مسجد شمس آباد، متوفی در 1356، مدفون در تکیه ملک، و سپس در 1363 به نجف منتقل گردیده، در جنب پدر و جدّ خود مدفون گردید.

معروف به دبیر مازندرانی، از شاگردان آقا میرزا محمّد هاشم چهار سوقی و دیگران بوده، [1] در 1290 متولدف و در شب جمعه 10 شوّال 1384 وفات یافته، در جنب لسان الارض مدفون گردید.

کتب چندی تألیف فرموده از آن جمله است: 1- رساله در سبب ارتحال جدّش سیّد محمّد از مازندران به اصفهان، مطبوع 2- مفتاح الکنوز، در تعریف علم و عمل، مطبوع.

وی را باید از بنیان گزاران فرهنگ جدید در اصفهان دانست، سال ها نظامت دبیرستان علیّه را داشته، و به همین مناسبت به ناظم مازندرانی شهرت یافته است.