فارس بوده، و مزارش تاکنون باقی است. سال های اخیر هادی فسایی عارف متخلّص به «بیدل» مؤلف «تذکره العارفین» مقبره او را بر روی شالوده قدیم تجدید بنا نموده است.

فرزند عبدالباقی نوّاب اصفهانی، از میرزاهای چهار سو شیرازیها.

فاضل و ادیب بوده، و در دستگاه ظلّ السلطان اهمیّتی داشته، در شب 17 جمادی الثانیه سال 1309 به شرحی که مرحوم انصاری در تاریخ اصفهان و ری در وقایع سال مزبور می نویسد مسموماً فوت شده است.

از آثارش کتاب «احسن التواریخ» در ترجمه تاریخ آل عثمان تألیف محمّد فرید بیک؛ و هدیّه رمضان، ترجمه از کتاب امیر ارسلان مصری به طبع رسیده است.

در شب فوت او سه نفر دیگر: 1- میرزا حبیب الله مشیر انصاری 2- حاج میرزا حسنم شیخ الاسلام 3- میرزا محمّد خان امین الدوله نیز مسموماً وفات یافتند.

(یا محمّد) بن علی امیران حسینی، از فضلای قرن نهم هجری است. در بدخشان ساکن بوده، و در سال 879 کتاب معروف خود را به نام «دانشنامه جهان» در حکمت طبیعی در ضمن ده فصل، و خاتمه در