شاعر ادیب فاضل، متخلص به «لمعه» از خدمت گزاران صدّیق فرهنگ. در 1321 قمری در دستگرد متولد، و تحصیلات خویش را در مدارس قدیم و جدید این شهر به پایان رسانیده، مدتی به محراب و منبر سرگرم بوده، [1] سپس ترک نموده به خدمت فرهنگ اشتغال جسته، سال ها مدیریّت دبستان حسین آباد را داشت. در انجمن شعرا شرکت می کرد، و از آثارش: «نامه های دهقان» به چاپ رسیده. صاحب دیوان اشعار است.

در یکشنبه 14 محرّم 1385 وفات یافته، در تکیه شیخ مرتضی ریزی مدفون گردید.

3- حاج آقا علی، از فضلا و دانشمندان. در ذی العقده 1388 وفات یافته، جنب پدر مدفون شده.

فرزند ملاّ مهدی بن حاج محمّد بن حاج محمّد باقر بن ملاّ علی.

از اجلّه علما و فقها و مدرّسین، و از مجتهدین بزرگ، و مراجع در اصفهان بوده، در حدود سال 1260 متولد گردیده، در اصفهان خدمت میر محمّد صادق کتابفروش، و میرزا محمّد حسن نجفی؛ و در نجف در محضر حاج سید حسین ترک، و حاج میرزا حسین خلیلی تحصیل نموده، پس از مراجعت، در مدرسه نیم آورد ساکن، و به تدریس و تألیف