می نموده، [1] و لقب طریقتی او «روشن علی» می باشد. [2]

در سال 1305 در طهران وفات یافته، جنازه اش به عتبات نقل شده، و دیوان اشعارش به طبع رسیده است.

فرزند ملاّ ابراهیم. عالم فاضل، و حکیم عارف فقیه زاهد. در 1240 در قریه چادگان فریدن اصفهان متولد شده، مقدّمات علوم را در اصفهان آموخته، سپس سال ها در سبزوار از محضر حاجی ملاّ هادی حکیم سبزواری در حکمت استفاده نمود.

به وسیله آقا محمّد کاظم سعادت علی شاه اصفهانی در فقر و سلوک وارد شده، [3] با حاج ملاّ سلطان محمّد گنابادی تجدید عهد نموده، سال ها در موطن خویش منزوی بوده، و به عبادت و ریاضت می گذرانیده.

سرانجام در 1328 در آنجا وفات یافته و مدفون گردید.

ابوالفضایل حسام الدین محمّد صالح بن احمد بن شمس الدین طبرسی مازندرانی. عالم فاضل محقق مدقّق فقیه جامع، از شاگردان: علاّمه ملاّ محمّد تقی مجلسی، و شیخ بهائی، و ملاّ عبدالله شوشتری و دیگران