این سه نفر از اهل علم بوده اند، و از اولاد و اعقاب آنها جماعتی کثیر عالم و فاضل و ادیب و شاعر بوده که شرح حال آنان عموماً مجهول می باشد.

فرزند محمّد. در خوی از شهرهای آذربایجان متولد گردیده، و در تبریز و خوی تحصیل نموده تا به درجه اجتهاد رسیده، [1] پس از جنگ ایران و روس جزو علمای مجاهد وارد شده، و به میدان جنگ شتافته، پس از آن مجبوراً ترک آن حدود نموداه، و به جهت اشتهار و قدرت سیّد حجّه الاسلام به اصفهان آمده، نزد ایشان در کمال احترام می زیسته، و پس از آن که مسجد سید ساخته می شود مرحوم حجّه الاسلام امامت یک وقتن مسجد میرزا باقر را به ایشان واگذار نموده، و در کمال زهد و قناعت زندگی نموده، در سال 1265 وفات یافته، در مقبره کوچک مسجد سید مدفون می شود. ظاهراً وی را تألیفاتی بوده که از بین رفته است.

فرزندانش عموماً اهل علم و کمال و فاضل و صاحب قدرت بوده، و تاکنون در اصفهان و طهران ساکن می باشند، و به نام شفیع زاده و خوئی و اعتمادی شهرت دارند.

در مقبره کوچک مسجد سیّد جمعی از علما و فضلا مدفون می باشند که به نام پاره ای از آنها اشاره شده و می شود، و از اولاد صاحب عنوان: