1297 متولد گردید، [1] و در شب 5 شنبه 17 جمادی الثانیه این سال وفات یافته، جنازه به شیراز منتقل گردیده، در شاه چراغ مدفون گردید.

عالم جلیل، و فقیه محدّث، و ادیب جامع، و شاعر کامل بود، و سال ها در اصفهان ساکن، و محضرش مجمع افاضل و اماثل بوده، در اخلاق و ملکات نفسانی و قدرت حفظ، عدیم النظیر بود.

دیگر از متوفیّات این سال از فضلای اصفهان:

از ائمّه جماعت، و فضلای اصفهان. در اواخر محرّم.

شاعر و ادیب صاحب دیوان. در 28 رمضان.

استاد دانشگاه تهران. در محرّم این سال در طهران، می باشند.

به نام برخی دیگر از متوفیات این سال در همین کتاب اشاره شده و می شود.

ابن عبدالله خان لَلِه باشی بن مهدی قهپایه ای. ادیب و شاعر متخلّص به «شاه ناصری» قسمتی از دیوان اشعار او به نام «تحفه الجاوید» به طبع رسیده. در 1297 در قریه حریصه متولد، و در 1384 وفات یافته است. [2]