از یاران معاویه و دشمنان سرسخت حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است. در قریه زهران (زران) در غرب اصفهان قبری بدو منسوب است و در بین عوام آش ابودردا معروف است که جهت شفای بیماران می پزند. این رسم از رسوم زمان سنّی گری اصفهانی ها تاکنون در بین زنها باقی مانده است. [وی در دمشق مدفون است و صاحب این قبر، نامشخص است.]

در جنگ اعراب با اصفهانیان در نزدیکی قهجاورستان کشته شد. نوشته اند که در حال سجده نماز تیری به او اصابت نمود و مرد، و پدرش در این حالت حاضر بود، از دیدن این منظره غش کرد. او را با لباس دفن کردند. برخی گویند مقتول در این محل ابراهیم است نه موسی. در هر حال قضیّه در زمان خلافت خلیفه ثانی واقع شده.

صدوق در «کمال الدین» وی را در عداد کسانی نام می برد که در زمان غیبت صغری موفق به زیارت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه گشته اند. [1]