ابن مولی محمد صالح مازندرانی اصفهانی، ادیب شاعر متخلص به «اشرف» به هندوستان رفته، و سمت استادی زیب النساء بیگم دختر پادشاه آنجا را یافته، در سال 1083 به اصفهان مراجعت نموده، مجدداً به هند رفته، سرانجام در مونگیر از توابع پتنه در سال 1116 فوت شده، در آنجا مدفون گردید. [1]

صاحب دیوان اشعار است. دیگر از تألیفاتش: کتاب شرح احادیث مستصعبه است. از اشعار اوست:

کاملان را جز لگدکوبِ حوادث چاره نیست *** می کند مالیدگی سستیّ اعضا را علاج

فرزندش: میرزا محمّد علی نیز ادیب و شاعر بوده و «دانا» تخلص می نموده، در مرشد آباد وفات یافته است.

و فرزندش دیگرش: محمد امین، [فاضل محقّق] مؤلف شرح مبسوطی است بر تهذیب الکلام تألیف ملاّ سعد تفتازانی، که به قلم [برای] فرزندش محمد کریم نوشته شده است. دیگر از تألیفاتش: کتاب الامامه است. [2]

فرزند دیگر صاحب عنوان: آقا محمّد مهدی است که در تذکره آتشکده از او ذکری نشده است.