عالم جلیل، از شاگردان صاحب جواهر و شیخ انصاری بوده، و برخی از مؤلفات پدر بزرگوار خود را به طبع رسانیده است.

در کتاب اعیان الشیعه (127:22) نامی از مولی محمد رفیع (رفیع بن رفیع) برده شده است.

رفیع الدین محمد بن حیدر بن زین الدین علی بن حیدر طباطبائی.

عالم فقیه حکیم زاهد متکلّم، از بزرگان علما و فقها، و اجلّه حکمای زمان صفویّه بوده، در اغلب کتب نام او به عظمت و احترام برده شده، و عموماً وی را به جلالت قدر، و به نبالت شأن ستوده اند. [1]

در حدود سال 1000 متولد، و در 7 شوّال 1082 وفات یافته [2] در تخت فولاد مدفون گردید، و بر قبرش گنبدی عالی بنا کردند که اکنون جزو آثار باستانی اصفهان به شمار می رود، و در اراضی فرودگاه قرار دارد.

مشارالیه از شاگردان: میرفندرسکی، و میر داماد، و ملاّ عبدالله شوشتری، و شیخ بهائی؛ و از اساتید مجلسی ثانی به شمار می رود.