فرزند سیّد علی بن محمّد بن محمّد تقی حسینی مازندرانی اصفهانی. عالم زاهد ورع متّقی، در اصفهان خدمت آقا میر سید حسن مدرّس و جمعی دیگر تلمّذ نموده، در نجف به درس شیخ انصاری حاضر شده، سپس در مدرسه صدر نجف به تدریس اشتغال جسته، و در 21 رمضان 1292 وفات یافته، در وادی السلام مدفون گردید. [1]

از آثارش تعلیقاتی است بر عدّه ای از کتب، مانند: قوانین و مکاسب و غیره.

فرزندش: آقا سید حسین نیز از فضلای نجف به شمار می رفته، و نیابت تولیت مدرسه صدر را داشته. در 11 ذی حجّه 1287 در نجف متولد، و در 1344 در سامرّاء وفات یافته، در آنجا مدفون گردید. [2]

فرزند حاج میرزا محمد علی علاقبند بن ملاّ اسماعیل بن علی بن جعفر بن حسن اصفهانی. واعظ جلیل، و فاضل محدّث خبیر، ادیب شاعر و خطّاط، از خطای طراز اوّل اصفهان بلکه ایران به شمار می رفت.

در 1301 متولد، و در شب جمعه 13 ربیع الاوّل سال 1381 وفات یافته، در یکی از اطاق های تکیه سید العراقین مدفون گردید.

در اصفهان خدمت: آقا سید محمود کلیشادی، و ملا محمد حسین