پرداخته، و الحق واعظی شیرین گفتار، و ناطقی نیکو رفتار بود. ایام فراغت را تا آخر عمر به کارهای زراعتی و باغبانی می گذرانید.

عاقبت در ماه رمضان 1401 ه_.ق به سنّ متجاوز از 75 سالگی وفات یافت. [1] [و در تکیه سیّد العراقین مدفون گردید].

عالم عامل و فقیه کامل، از رؤسای علمای اصفهان. در بین علمای معاصر خود در جود و بخشش و سعه صدر و نیز در احاطه به فروع مسائل، کم نظیر بلکه بی نظیر بوده، در نزد کلیه طبقات بالاخص علما و طلاّب مورد توجّه و عنایت و محبوب القلوب عام و خاص بود.

اسامی برخی از اساتید و مشایخ اجازه ایشان به شرح زیر می باشد:

1- حاج شیخ آقا بزرگ طهرانی 2- آیه الله سیّد ابوالقاسم خوئی 3- حاج شیخ محمّد رضا نجفی 4- سیّد عبدالهادی شیرازی 5- میر سیّد علی نجف آبادی 6- شیخ محمّد کاظم شیرازی 7- سیّد محمود شاهرودی. [2]

[وفات: 1409 ق و مدفون در جوار کریمه اهل بیت حضرت معصومه (س)]

مرحوم آقا سیّد محمّد باقر معروف به سیّد معزّالدین مهدوی، فاضل متتبّع، و نویسنده محقق، و ادیب و ریاضی دان و شاعر و خطّاط و نقّاش.