خواهش آقای حاج آقا رضا عماد زاده و جمعی از مؤمنین، شبهای ماه مبارک رمضان در حسینیه آقای عماد زاده مردم راموعظه و ارشاد نموده، به خصوص در موضوع ولایت داد سخن می دادند. [1]

از آثار قلمی ایشان کتاب اوفی البیان به طبع رسیده است.

فرزند مرحوم حاج سیّد محمّد حسین معروف به حاج زرگر باشی (از محترمین تجّار اصفهان و به زهد و تقوا و صداقت و پاکدامنی معروف بوده و هر سال در دهه اوّل محرّم در منزل خود واقع در کوچه شمس آباد اقامه مجلس سوگواری جهت حضرت سید الشهداء (علیه السلام) می نمود و از مجالس پر شور و با حقیقت به شمار می رفت و تاکنون قریب یکصد سال است که این مجلس با همان شکوه و عظمت برقرار می شود....).

مرحوم حاج سیّد مجتبی از دانشمندان و فضلای اصفهان و از اساتید فنّ شعر و ادب محسوب می شد و «کیوان» تخلّص می نمود.

وی دانشمندی خلیق و ادیبی شفیق، و شاعری استاد و در کلیه انواع شعر از قصیده و غزل و قطعه و رباعی ماهر بود.

او دوستدار و ستایش گر خاندان عصمت و طهارت بود.

در سال 1291 شمسی (1330 ق) در اصفهان متولد شد و در عصر جمعه 10 شعبان سال 1412 ق در اصفهان به عارضه سکته وفات یافته، روز شنبه با تشییع شایسته در گورستان جدید مدفون گردید.