منبر ایشان شامل مواعظ شافیه و بیان مسائل حلال و حرام و تفسیر و شرح آیات قرآن و احادیث معصومین (علیهم السلام) و نقل داستانها و حکایات مناسب بود و از حیث جامعیت در بین اهل منبر اصفهان امتیاز کلی داشت.

وی در بعدازظهر روز سوم ماه صفر سال 1310 ه_.ق به عارضه سکته وفات یافته و با تشییع شایسته به باغ رضوان منتقل و در آنجا به خاک رفت. [1]

فرزند عالم جلیل و فاضل کامل نبیل آقا سید شهاب الدین نحوی. در سال 1313 در خاندان علم و روحانیت از دختر علاّمه فقیه مجتهد بزرگوار مرحوم آخوند ملاّ محمّد حسین کرمانی متولد گردید. مقدمات علوم را نزد عده ای از علما و فضلا از جمله مرحوم آقا شیخ ابوالقاسم زفره ای به خوبی فرا گرفت.

سپس سطوح متوسطه فقه و اصول را نزد میرزا ابوالحسن بروجردی و آقا میرزا احمد مدرس و آخوند ملاّ عبدالکریم گزی فرا گرفت و بعداً چندین سال به درس خارج مرحوم شیخ محمّد رضا نجفی حاضر گردید و از ایشان به اخذ دو اجازه روایتی و اجتهاد مفتخر گردید. و مدت دو سال نیز در طهران به درس مرحوم حاج شیخ جمال الدین نجفی حاضر می د.

وی در ظهر روز یک شنبه 29 ذی القعده سال 1399 در اصفهان وفات