و در قم: آیه الله العظمی بروجردی، علاّمه طباطبائی، امام خمینی آیه الله مرعشی نجفی. [1]

فرزند حاج آقا هلال الدین بن آقا میرزا علی رضا بن علاّمه میر محمّد صادق حسینی کتاب فروش.

در 9 شوّال سال 1330 ه_.ق در خانواده علم و روحانیت متولد گردید. مادرش دختر مرحوم حاج شیخ محمّد علی ثقه الاسلام نجفی از علما و مجتهدین خاندان مسجد شاهی بود. در اصفهان و مشهد و تهران تحصیل نمود. وی در دبیرستان و دانشگاه تدریس می کرد. عمری را در راه علم و دانش گذرانید و سرانجام در 6 ذی حجّه الحرام سال 1407 ه_. ق در اصفهان وفات یافت.

وی انسانی وارسته و معلّمی شایسته، نویسنده ای توانا، عارفی محقق و شاعری ادیب بود. خلاصه کلام آن که مشارالیه از جمله افراد کمیابی بود که گاه گاه در جوامع بشری یافت می شوند. علم را با عمل و اخلاق، توأم داشت، بدون آن که ادعای فضل و دانش کند و کمالات خود را به دیگران بنمایاند و آن را وسیله برتری خود قرار دهد. ادبیات و فلسفه را خوب می دانست و به زبان های عربی و فرانسه تسلط کامل داشت و تا پس از مرگ او از شاعری وی کسی خبر نداشت. او فردی متواضع و خویشتن دار بود و در برخورد با اشخاص به ویژه شاگردان، اخلاقی