سرانجام در عصر روز شنبه 24 شعبان المعظّم سال 1412 در اصفهان وفات یافت. [1]

عالم فاضل جلیل فقیه واعظ، از خاندان زندیه ساکن کرمان، از علمای معروف و محترم اصفهان امام جماعت مسجد جامع.

در کرمان متولد گردیده و تحصیلات جدید خود را در کرمان و علوم دینی را در قم به پایان رسانیده تا به مقام شامخ اجتهاد نایل شده و از اساتید خود به اخذ اجازه اجتهاد و روایتی مفتخر گردید.

سپس به اصفهان مهاجرت کرد و در این شهر ساکن گردید و به وعظ و ارشاد و اقامه جماعت در مسجد جامع و تدریس در مدرسه ذوالفقار مشغول شد.

از خدمات او سعی و کوشش در افتتاح مجدد درب مسجد جامع بود که در دوره پهلوی بر روی نماز گزاران بسته بود. [2]

از آثار علمی ایشان: 1- رساله در فقه 2- رساله در رجال (الفیوضات اللامعه) 3- رساله در موضوع نفت به چاپ رسیده.

سرانجام در سال 1389 ق در خارج از کشور که جهت معالجه بیماری قند که سال ها او را رنج می داد رفته بود وفات یافته و با تشییع شایسته به