(به کسر سین) خطّاط نستعلیق نویس [1] معروف عهد فتح علی شاه و محمّد شاه قاجار، که زمان ناصر الدین شاه را نیز درک نموده. شیوه خطّ او شیوه میر عماد و محمّد صالح است.

کتیبه عمارت سر پوشیده که در زمان ظلّ السلطان خراب شده است به خطّ زیبای او بوده، و اشعار از میرزا محمّد علی وفا زواره ای اصفهانی مؤلف کتاب مآثر الباقریّه (صفحه) می باشد.

صحّاف هنرمند [2] که حقّاً صد مرد هنرمند در یک تن، و مجمع الصنایع هنر صحافی و نقاشی و طراحی و مذهبی و خوش نویسی و سوخت سازی و معرّق سازی چرمینه، و ساختن فانوس های فنری قدیم، و تعبیه انواع رنگ و روغن های نقاشی و امثال آن بوده، و نمونه خطوط ثلث وی در سر درب مسجد صفا محلّه شهشهان مورخ 1290، و سر درب مسجد رکن الملک در تخت فولاد با امضای محمّد تقی بن محمّد ابراهیم اصفهانی موجود است. وفاتش حدود سال 1337 می باشد.

فرزندش: میرزا علی رضا، بهترین صحّاف قدیمی کار اصفهان بود. در حدود 1386 وفات یافت.