سال در آنجا به درس حاج شیخ محمد باقر نجفی مسجد شاهی و دیگران حاضر شده، و از این پس در این شهر سکونت داشته و قدرت و ریاست و مکنتی یافته. در 7 ربیع الثانی 1336 وفات یافته، جنازه اش به نجف نقل گردیده و در مقبره خانوادگی مدفون شده است. [1]

در تاریخ اصفهان و ری در ضمن وقایع سال ها مختلف، مطالبی از صاحب عنوان نقل می کند که باید طالبین بدانها مراجعه نمایند.

در تاریخ نائین (89:4) گوید: امور سفارت و قنسولگری عراق در اصفهان به عهده او بوده، و با سفارت روس ارتباط داشته، و خواهر نوّاب ابراهیم میرزای صفوی را در حباله نکاح خویش داشت، و از کارهای او خراب کردن قلعه تبرک اصفهان است.

پس از وفات شیخ العراقین این لقب را به مرحوم حاج آقا محمد جویباره ای فرزند حاج میرزا مهدی که داماد شریعتمدار بود دادند، و مشارالیه در سال 1387 به سنّ متجاوز از هشتاد سال وفات یافته، در تکیه فاضل سراب مدفون گردیده.

آل شهرستانی و آل صدر الدین نیز دو خانواده از خاندانهای علمی و روحانی اصفهان می باشند که اولی عموماً در عراق، و دومی، جمعی در عراق و شام، و عدّه ای نیز در اصفهان ساکن می باشند، و پس از این به نام عدّه ای از آنها اشاره خواهد شد.