ابن حسن موسوی. عالم بزرگوار، از خاندان علم و روحانیت، سال ها در نجف خدمت اعاظم علما تلمّذ نموده، و ظاهراً به محضر شیخ انصاری رسیده و در قبل از 1300 وفات یافته است.

فرزند مولی حسن لنبانی. عالم فقیه زاهد، از مشاهیر علما در اواخر عصر صفویّه در اصفهان بوده، در 26 رمضان 1129 وفات یافته، در تخت فولاد مدفون گردید.

آقا سید ابوالقاسم خوانساری [شاگرد و] خواهر زاده او بوده است.

آقا میرزا محمد باقر چهار سوقی نواده او وصیت نموداه جنب جد امی خود مدفون گردد. در مسجد لنبان امامت و تدریس می نموداه.

کتب زیر از اوست:

1- حواشی بر ذخیره سبزواری 2- رساله در زیارات 3- رساله در زکات 4- رساله در وجوب عینی نماز جمعه 5- شرح بر صحیفه سجادیّه، مختصر، لکن در کمال اتقان 6- شرح مفاتیح الشرایع؛ و غیره.

صاحب عنوان از مجازین از مولی محمد صادق بن محمد بن عبدالفتّاح [تنکابنی] است. [1] تاریخ اجازه: 4 جمادی الثانیه 1123 می باشد، و در آن گوید که در این وقت، مجیز 41 سال داشته، بنابراین تولدش حدود 1082 می باشد، و نسبش بدین قرار است: