متدین بود، و اگر به حواشی او پاره ای مواشی نیامده می توانست بر بسیاری از علمای عراق نیز رجحانش داد.

تاریخ وفاتش این است:

ماشارک الفشارکی علیم ***بموته یا جابریّ ارّخ

فرزند آقا سید محمد جعفر. عالم فاضل، و ادیب زاهد شاعر، [1] در شب جمعه 23 ربیع الثانی سال 1303 متولد، و در شب جمعه اول ربیع الثانی سال 1380 وفات یافته، در جنب امام زاده سید محمد مدفون گردید.

در اصفهان خدمت: آقا سید محمد باقر درچه ای، و آخوند کاشی، و جهانگیر خان، و آخوند گزی، و حاج میر محمد صادق احمد آبادی، و آقا سید مهدی درچه ای تلمّذ نموده، و مدتی در قم به درس حاج شیخ عبدالکریم یزدی حاضر شده، و در نجف به درس آقا سید ابوالحسن اصفهانی و اقا میرزا محمد حسین نائینی رفته، پس از تکمیل فضائل به اصفهان مراجعت نموده، در سده ساکن، و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته. کتب زیر از اوست:

1- دیوان اشعار با تخلّص «آیت» 2- رساله در قاعده علی الید، تقریرات مرحوم نائینی 3- صومیّه، در مواعظ ماه رمضان 4- عشریّه؛ و غیره. [2]