اصفهان آمده، و در محلّه عباس آباد سکونت نموده. [1]

پسر، عالم و فاضل بوده، و شرحی بر مثنوی (شرح اشعار مشکله) نوشته است، و رسائلی در معقولات دارد.

ابن صادق، ساکن رشت، عالم فقیه، و فاضل جلیل، در کربلا نزد پدر خود و جمعی دیگر [2] تحصیل نموده، و سپس در نجف در درس فاضل ممقانی، و حاج میرزا حسین خلیلی، و آخوند خراسانی، تحصیل نموده، مدتی در خراسان، و بالاخره در رشت ساکن شده، و از مراجع آنجا معدود بوده است، و در آنجا وفات یافته است.

خود او داماد سید محمد علی بوشهری، و برادرش سید محمد باقر که او نیز از فضلا معدود است داماد سید احمد اصفهانی حائری است.

ابو علی حسن بن عبدالله، معروف به لغذه (به ضمّ اول و سکون ثانی و فتح ثالث) یا لُذکَه، از ائمّه نحو و ادب و لغت، و هم طبقه با ابو حنیفه دینوری، [3] و شاگرد زجاج (متوفی 310) بوده، و با او در علم مخالفت داشته، در [اواخر عمر خود را] عراق از حیث علم و ادب بی نظیر بوده است.