از مدرسین و علمای اصفهان بوده، و عده ای در اصفهان در خدمتش تلمذ می نموده اند که از آن جمله است: شیخ محمد حسین بن میرزا محمد علی مقدس اصفهانی، و این شاگرد از استاد خود ثنای بلیغ می نموده و استاد در حدود سال 1345 وفات یافته است. [1]

و شیخ محمد حسین نامبرده نیز از فضلای نجف به شمار می رفت، و در شوّال سال 1386 در نجف وفات یافته، در آن ارض اقدس مدفون گردید.

عارف و محقق، از مشایخ سلسله ذهبیّه در اصفهان، و دارای نفسی قدسی بوده، عده ای از بزرگان این شهر به او ارادت می ورزیده اند.

در 10 مه صفر سال 1344 به سن قر یب به نود در کربلا وفات یافته، و هم آنجا مدفون گردید.

در جوانی به کرمان رفته و در آنجا متوطّن گشته و گوشه نشین و مسکنت گزین گردید، و همانجا در سال 1233 وفات یافته. [2]

وی از معاصرین حسین علی شاه عارف اصفهانی است.

شاعر و ادیب بوده و به نام خود تخلص می کرده، دیوانی دارد. [3]