پدرش برادر میر عبدالباقی خاتون آبادی، و خود عالم فاضل صالح بود، و آقا احمد کرمانشاهی وی را در کتاب «مرآت الاحوال» نام برده. تولد و وفاتش معلوم نیست.

فرزند ملا محمد مهدی. از علما و فقها، و از شاگردان ملا حسین علی تویسرکانی و آقا سید محمد شهشهانی بوده، و در سال 1316 وفات یافته، [1] در تخت فولاد نزدیک مقبره فیض مدفون گردید.

فرزند سید نقی (به نون) از اعاظم مجتهدین، و اکابر فقهای اصولییّن، عالم زاهد، و فقیه جامع. شرح حال آن بزرگوار، معروف خاصّ و عام، در عموم کتب رجال مضبوط است به طور مختصر آن که. در 1175 در جرزه از نواحی طارم علیا متولد، و در شب یکشنبه 24 ربیع الثانی 1260 وفات یافته، در مقبره مخصوص در قسمت شمالی مسجد سید که از بناهای اوست مدفون گردید، و بعداً جمعی از اولاد و احفاد و شاگردانش در آنجا و در بقعه مجاور مدفون گردیدند.

در جلالت قدر، و بلندی مقام، و علوّ همّت، و سعه صدر، و جود و سخا، و تصلّب در امر دین، و امر به معروف و نهی از منکر، احدی از علما به پایه او نمی رسد. با وجودی که شاه وقت و دستگاه دولتی با مخالف بوده،