محمّد شفیع بن میرزا رفیعا اصفهانی طالقانی معروف به آخوند شفیعا خوش ابرو [و متخلّص به موحّد]، عالم و عارف و محقّق بوده، و در اصفهان سکونت داشته، و در سال 1161 قمری وفات یافته، در قبرستان شاه میر حمزه مدفون گردید. [1]

این قبرستان در سال های اخیر به صورت باغ و خانه، و قسمتی از آن به صورت دانش سرای کشاورزی در آمد.

صاحب عنوان از اجداد مرحوم شیخ عبدالحسین محلاّتی است که بعداً به نام او اشاره خواهد شد. [2]

حکیم عارف بزرگوار، و فیلسوف علی الاطلاق، مرحوم آخوند ملاّ محمّد کاشی، از نوادر اعصار، و در علم و عمل و زهد و تقوی و تدریس حکمت علمی و عملی یگانه روزگار بوده، در کمتر زمانی از ازمنه برای او در بین علما و دانشمندان مثل و مانندی می توان یافت.

در اوایل در مدرسه جدّه کوچک، و در اواخر در مدرسه صدر ساکن بوده؛