دیده ای را که نیست بینایی ***پیش اهل نظر چه فایده ای

سید محمد باقر بن حسین بن ابی تراب موسوی گنجی اصفهانی، عالم فاضل، و خطیب بارع، از بنی اعمام آیه الله اصفهانی است. در شهر گنجه متولد، و هم در آنجا ساکن بوده، و در سال 1335 به سن قریب به هشتاد سال وفات یافته. [1]

کتب و رسائل عدیده ای نوشته و برخی از آنها به طبع رسیده، از آن جمله است: 1- الایقان، مطبوع 2- تبیان المقال (الاحوال) در رجال 3- روض الجنان، در مواعظ شهر رمضان، مطبوع 4- عبقات الاصول، در فقه 5- مرقاه الایمان، مطبوع، و در مقدمه آن، تألیفاتش نامبرده شده است. 6- مزامیر الاولیاء؛ و غیره.

پدرش: آقا سید محمد حسین نیز عالمی کامل، و فقیهی محقق بوده، در حدود سال 1330 به سن متجاوز از یکصد و بیست سال در گنجه وفات یافته است.

فرزند سید محمد حسین بن بدیع الزمان گنابادی.

عالم فاضل ریاضی دان.

میرزا بدیع الزمان (جدّ صاحب عنوان) فرزند میرزا محمد جعفر