فرزند محمد ابراهیم خان. مادرش عصمت الدوله دختر فتحعلی شاه. [1] بوده، و خود از محترمین و متنفذین در دستگاه ظل السلطان، و منصب تفنگچی باشی گری داشته. در 1260 متولد، و در 1246 وفات یافته، در یکی از اطاقهای تکیه ملک مدفون گردید.

از آثارش کتاب کوچک در دو قسمت:

1- دیوان اشعار با تخلص «مصلح» 2- نخجیر نامه، در آداب شکار، به طبع رسیده است.

از اشعار اوست:

رویت چو ماه روشن و این مه کم اوفتد ***زلفت چو سنبل است و خم اندر خم اوفتد

آن سان که صبح بر گل تر، شبنم اوفتد ***رویت عرق کند به خجالت به نزد دوست

زیرا در این زمانه چنین دل، کم اوفتد ***دل از کفم ربودی و سختش نگاه دار

فرزند میر ابو صالح حسینی سبزواری اصفهانی. امام جماعت و واعظ مسجد شاه، [2] و صاحب تألیف و تصنیف بوده، از آن جمله است: 1- رساله ای در اصول دین 2- رساله ای در تجوید 3- کتابی در ادعیه.