تألیف ثعلب 5- شرح مفضّلیّات 6- شرح الموجز در نحو 7- شر النحو.

در اعیان الشیعه والکنی و الالقاب (48:2) گوید: دلیل بر شیعه بودنش آن که آل بویه وی را به عنوان معلم جهت فرزندان خود انتخاب نمودند.

در ذی حجه سال 421 وفات یافته است.

توضیح: مراد از: 1- اسکاف (کفش گر): ابو عبدالله ادیب لغوی نحوی معروف به خطیب اسکافی است. [1] معاشر و مصاحب با صاحب بن عبّاد بوده، و در ری منصب خطابت داشته است.

تألیفاتی دارد که از آن جمله است: 1- دره التنزیل، در آیات متشابهه، مطبوع در مصر 2- شواهد سیبویه 3- الغرّه 4- غلط کتاب العین جاحظ 5- لطف التدبیر 6- مبادی اللغه العربیّه، مطبوع در مصر 7- نقد الشعر؛ و غیره. در سال 427 وفات یافته است.

2- حلاّج (پنبه زن) ابو منصور محمد بن علی بن عمر بن جیان اصفهانی، از ندمای صاحب بن عباد، و از مشاهیر ادبا و دانشمندان، دارای تألیفات عدیده که از آن جمله است: 1- ابنیه الافعال 2- انتهاز الفرص 3- الشامل، در لغت 4- شرح الصحیح. سال وفات او معلوم نیست. [2]

3- حائک (جولاهه) صاحب عنوان است.

ادیب کاتب شاعر لغوی، مؤلف: 1- ادب الکتاب 2- طبقات البلغاء