فرزندش خان بابا خان در 1315 متولد، و در 1357 در زندان قصر وفات یافت.

طبع شعری داشته، از اشعار اوست: [1]

برای شیر می سازند زنجیر ***مدام آهنگران کوی تقدیر

دل زنجیر شد سوراخ سوراخ ***ز آه سوزناکم اندرین کاخ

فرزند جعفر قلی خان ایل بیکی، از رؤسای خوانین بختیاری، در 27 رجب سال 1299 به دست ظلّ السلطان کشته شده است، در اشار «سیّاره» تخلص می کند. [2]

در کتاب تاریخچه دو قرن اخیر شعرای چهار محال (:186) شرح حال نسبتاً مفصلی از او مذکور است. در آنجا گوید که با عمان سامانی معاصر و معاشر بوده، و این رباعی را در وصف او گفته است:

شعرش همه مؤلؤ است و ریزد ز دو لب ***عمان که محیط باشد از علم و هنر

وز قطره پدیده گشته، این است عجب ***دریای خزر به پیش فضلش جویی است

از اشعار اوست (باید به لهجه لری خوانده شود):

یارم نَوَریستاده از خو ***دونی ز چه سر نزیده افتو