(مسأله 456) قيام در حال تكبيرة الاحرام ركن است، پس اگر عمدا يا سهوا ترك شود، نمازش باطل است.

(مسأله 457) قيام بعد از ركوع اگر عمدا ترك شود نماز باطل مى‌شود و اگر سهوا ترك شود مانعى ندارد.

(مسأله 258) در حالت عادى در حال قيام تكيه كردن بر عصا و غيره جايز ولى مكروه است.

(مسأله 259) كسى كه نمى‌تواند كاملًا بايستد، به هر صورت بتواند بايد بايستد، اگر چه با انحنا و يا بدون آرامش و طمأنينه باشد، ولى اگر به هيچوجه نتواند، بايد نماز را نشسته بخواند.

(مسأله 260) كسى كه نمى‌تواند بنشيند بايد در حال خوابيده نماز بخواند.

(مسأله 261) كسى كه خوابيده نماز مى‌خواند، در صورت امكان بايد به پهلوى راست بخوابد بگونه اى كه، سينه و شكمش به طرف قبله باشد، اگر نتواند بايد به پهلوى چپ بخوابد، وسينه و شكمش به طرف قبله باشد، و اگر آن هم نتواند بايدبه پشت بخوابد و كف پاهايش به طرف قبله باشد.

(مسأله 462) كسى كه خوابيده نماز مى‌خواند، ركوع و سجده را به اشاره انجام مى‌دهد و در سجده‌ها بيش از ركوع خم شود. و اگر نتواند خم شود بنابر احتياط واجب چشمهايش را به نيّت ركوع و سجده مى‌بندد و اگر از آن هم عاجز باشد، بايد نيّت ركوع و سجده مى‌كند.

(مسأله 463) كسى كه سجده‌اش را به اشاره انجام مى‌دهد بنابر احتياط واجب بايد پيشانى‌اش را بر چيزى بگذارد كه سجده بر آن جايز است.

(مسأله 464) كسى كه نمى‌تواند همه نمازش را ايستاده بخواند، ولى مقدارى از آن را مى‌تواند، بايد در هر ركعت به مقدارى كه مى‌تواند ايستاده بخواند، وهنگامى كه عاجز شد بنشيند، باز هر وقت توانست برخيزد، تا بدينگونه نمازش را تمام كند.