دهم: استبراء

(مسأله 371) حيوانى كه به نجاست خوارى خو گرفته، ادرار و مدفوعش نجس مى‌باشد، هنگامى كه او را استبراء كنند، يعنى مدتى او را از خوردن نجاسات جلوگيرى كنند، ادرار، سرگين و همچنين عرق او- بنابر نجاستش- پاك مى‌گردد.

مدّت لازم براى استبراء هر حيوانى در بخش احكام «خوردنيها و آشاميدنيها» بيان خواهد شد.

يازدهم: غسل ميّت‌

(مسأله 372) هنگامى كه غسل ميت تكميل شد، بدن او پاك مى‌شود و اين منحصرا با غسل كامل (اغسال سه گانه) انجام مى‌گردد. پس بدن ميّتى كه از باب ضرورت غسل ناقص يا تيمم داده‌اند پاك نمى‌شود.

دوازدهم: سنگ استنجاء

(مسأله 373) سنگ و يا هر چيزى ديگرى كه براى پاك كردن محل مدفوع به كار مى‌رود، بنا بر احتياط واجب سه مرتبه با سنگ و پارچه و امثال آنها به شرط اين كه بنا بر احتياط واجب پاك باشند و عين نجاست را از بين ببرند، جايگاه مدفوع را پاك مى‌كند.

(مسأله 374) اگر بدانيم كه بدن، لباس يا ابزار و ادوات مسلمانى نجس شده، سپس مدّتى آن مسلمان از چشم ما غايب شود، به سه شرط بنا را بر طهارت آن خواهيم گذاشت:

1- احتمال اين معنا باشد كه در اين فاصله آن را شسته باشند ولو بدون قصد تطهير.

2- آن فرد مسلمان از نجس شدن آن مطّلع باشد.

3- با آن شى‌ء نجس معامله پاك نمايد، مثلًا آن دست نجس شده را به آبى بزند كه آن را مى‌خورد يا از آن وضو مى‌گيرد و يا با آن لباسى كه نجس شده بود، نماز بخواند.