10- بعد از كفن و قبل از دفن باشد، يعنى پس از غسل (يا تيمّم)، حنوط و كفن، و پيش از دفن، نماز خوانده شود.

(مسأله 249) در نماز ميّت لازم نيست كه نمازگزار با وضو (يا غسل و تيمّم) باشد و بدن و لباسش پاك باشد.

(مسأله 250) مستحب است نماز ميّت به جماعت خوانده شود و هر چه شمار نمازگزاران بيشتر باشد، سود بيشترى به ميّت مى‌رسد و در امام جماعت نيز عدالت شرط نيست.

(مسأله 251) اگر چند جنازه باشد، مى‌توان آنها را در كنار يكديگر قرار داده و براى همه آنها يك نماز خواند و در دعا بر آنها صيغه تثنيه و جمع را رعايت نمايد. و اگر برخى مرد و برخى ديگر زن باشند، بهتر است كه مرد را نزديك نمازگزار قرار دهند.

احكام دفن ميّت‌

واجب است ميّت را طورى در زمين دفن كنند كه درندگان و امثال آنها نتوانند پيكرش را بيرون بياورند و از رسيدن بوى بدنش به بيرون نيز جلوگيرى شود.

(مسأله 252) بايد ميّت را در قبر طورى بر پهلوى راست بخوابانند كه سينه و صورت او رو به قبله باشد.[9]

(مسأله 253) اگر به دست آوردن قبله ممكن نباشد، به طرفى كه گمان مى‌كنند كه قبله باشد دفن مى‌كنند، و اگر به هيچوجه نتوانند سمت قبله را به دست آورند، حكم وجوب رو به قبله قرار دادن، ساقط مى‌شود.

(مسأله 254) دفن كردن بدن مؤمن در جايى كه بى‌احترامى به او مى‌باشد، مانند مزبله و چاه فاضلاب، حرام است.

[9] طباطبايى حكيم، محمد سعيد، منتخب المسائل، 1جلد، مهر ثامن الائمه عليهم السلام - قم - ايران، چاپ: 1، 1389 ه.ش.