مقدّمه:
انسان همواره بايد متوجه اين نكته باشد كه هر آن احتمال دارد با حادثه و يا بدون
دليل مرگ او را فرا گيرد. و به همين خاطر مستحب است هر از چند بار وصيت نامهى خود
را تجديد كند و حقوق الهى و حق الناسى را كه به گردن دارد در آنمتذكر شود. اما كسى
كه بخاطر پيرى و يا بيمارى علائم مرگ را در خود احساس مىكند واجب است با شتابى هر
چه تمامتر نسبت به پرداخت حقوق مالى و ديگر حقوقى كه از طرف پروردگار متعال به
ذمه دارد، اقدام نمايد از جمله:
1-
واجب است در صورت توان قضاى نماز، روزه، پرداخت خمس، زكات و بدهىهاى مردم و در
صورت ناتوانى به شخص مورد اعتمادى وصيّت كند كه پس از مرگ او، آنها را به بهترين
وجهى انجام دهد.
2-
واجب است نسبت به چيزهايى كه بر ذمّه اوست، يا امانتهايى كه در دست اوست، اعتراف
نمايد و بر آن شاهد بگيرد، تا مطئمن شود كه به خوبى حفظ مىشود تا به صاحبانش مسترد
گردد.
3-
واجب است توبه، طلب آمرزش، پرداخت كفّاراتى كه بر گردن دارد.
(مسأله
199) مستحب است كسى را كه در حال احتضار (جان دادن) است، به سوى قبله
بخوابانند، به طورى كه اگر بنشيند، صورت و كف پاهايش به طرف قبله باشد.
(مسأله
200) واجب است كه مرده مسلمان را پس از مرگ، به طورى كه بيان شد رو به
قبله قرار دهند.
(مسأله
201) مستحب است كه انسان در همه حال بخصوص به هنگام جان دادن، به
وحدانيّت خداوند، رسالت پيامبر اكرم، ولايت ائمّه اطهار و به همه عقايد حقّه،
شهادت بدهد و همواره آن را به خاطر بسپارد، تا در دلش جايبگيرد و گرفتار وسوسههاى
شيطانى نشود.