5- شكار بايد در حرم مكه نباشد.

6- شكارچى فرصت سربريدن پيدا نكند، به اين معنى كه تا رسيدن شكارچى، شكار جان باخته باشد، و يا ديگر فرصت سربريدن نباشد.

(مسأله 2008) اگر شكارچى هنگامى به نزد شكار برسد كه براى سربريدن فرصت باشد ولى اقدام به اين كار نكند حرام مى‌شود. اگرچه اين كار به جهت همراه نداشتن چاقو باشد.

(مسأله 2009) اگر هنگامى برسد كه شكار هنوز زنده است، ولى چاقو همراه نداشته باشد، اگر سگ را تشويق كند كه يك بار ديگر حمله كند و از پاى درآورد، حلال مى‌شود.

(مسأله 2010) اگر شكارچى هنگامى برسد كه سرش را ببرد همينكه حيوان قسمتى از بدنش چون دست، گوش، چشم يا دمش را حركت بدهد، كفايت مى‌كند.

(مسأله 2011) هر حيوان قابل تذكيه به وسيله اسلحه اگر شكار شود، حلال مى‌شود، و اگر حرام گوشت باشد با شكار، پوستش پاك مى‌شود و مى‌توان از آن بهره جست.

(مسأله 2012) به وسيله سگ فقط حيوان حلال گوشت حلال مى‌شود، امّا حيوان حرام گوشت- مانند روباه- اگر چه به وسيله سگ شكار شود، حلال نمى‌شود.

دوم: شكار حيوانى كه خون جهنده ندارد

(مسأله 2013) تذكيه ماهى صيد آن است، و صيد آن به اين است كه به صورت زنده از آب بيرون آورده شود.