احكام غصب‌

غصب عبارت است از تجاوز به حقوق ديگران و گرفتن مال مردم، بدون حق، به سبب داشتن زور و قدرت.

در روايات بسيارى از غصب حقوق ديگران سخن رفته، كه از آن جمله است:

1) پيامبر اكرم فرمود: «كسى كه زمينى را به ناحق تصرّف كند، او را وادار مى‌كنند كه خاك آن را به محشر حمل كند».

2) حضرت على فرمود: «مصادره مال مسلمان به نا حق، بزرگترين گناهان است».

3) رسول اكرم فرمود: «يك سنگ غصبى در يك بنا، عامل ويرانى آن است».

(مسأله 1927) غصب يك عين (مال يا جنس) هنگامى محقّق مى‌شود كه انسان آن را در اختيار بگيرد و بر آن سلطه پيدا كند، ولى با صرف تصرف كردن يا جلوگيرى كردن مالك از تصرّف در آن، محقّق نمى‌شود، اگرچه آن نيز حرام مى‌باشد.

(مسأله 1928) به مجرّد اينكه غاصب دست روى جنس مغصوب گذاشت ضامن مى‌شود، چه قصد تجاوز داشته باشد يا نه.

(مسأله 1929) بر گرداندن مال غصبى به مالك چند صورت دارد:

1) اگر عين غصبى موجود باشد، بر غاصب واجب است كه آن را عينا به مالكش برگرداند.

2) اگر عين غصبى در دسترس نباشد، اگر مالك حاضرباشد كه انتظار بكشد،