احكام صدقات‌

(مسأله 1488) صدقاتى كه بر اساس حبس عين است بر دو قسم است:

قسم اوّل: صدقاتى كه شرع مقدّس آنها را صدقه قرار داده و صدقه بودن آنها به انشاء مالك نياز ندارد، مانند زكات واجبه، زكات فطره و عين موقوفه‌اى كه وقفيّت آن باطل شده باشد.

(مسأله 1489) اين نوع از صدقات همانند وقف مى‌باشد، با اين تفاوت كه وقف بر اساس حبس عين است ولى صدقات بر اين اساس نمى‌باشند، بلكه به مجرّد صدقه دادن از ملك مالك بيرون مى‌رود و در جهت تعيين شده قرار مى‌گيرد.

(مسأله 1490) صدقه به معناى ياد شده بر دو نوع مى‌باشد:

1) صدقه مطلقه، و آن صدقاتى است كه در زمان ما رايج شده، كه مقدارى پول يا جنس به عنوان خيرات كنار مى‌گذارند، چنين صدقه‌اى را در همه اقسام خيرات مى‌توان هزينه كرد.

2) صدقه مقيد و مشروط به مورد خاص، مثل صدقاتى كه براى موارد مشخّص اختصاص داده مى‌شود، مانند: درمانگاه، بيمارستان، جهيزيه، مراسم عزادارى، مجالس جشن، اطعام در مساجد و تكايا و امثال آنها.

(مسأله 1491) همه اينها در صورتى است كه شخص متبرّع آن مال جدا شده را از مُلك خود خارج كند وگرنه اذن در تصرّف مى‌شود و پيش از هزينه شدن صدقه بودن آن تحقّق پيدا نمى‌كند.

(مسأله 1492) صدقه‌اى كه براى مورد خاصى اختصاص يافته، اگر هزينه‌