(مسأله
785) پير مرد و پير زنى كه كه نتواند روزه بگيرد، يا روزه گرفتن بر او
باعث مشقّت باشد، مىتوانند روزه نگيرند، و به جاى آن براى هر روزه يك مُدّ طعام
بدهند. و قضا بر آنها واجب نيست.
سوم:
عطش شديد
(مسأله
786) كسى كه مرضى دارد كه بسيار تشنه مىشود، او نيز مانند پير مردان و
پير زنان، روزه نمىگيرد، بلكه به جاى آن براى هر روز يك مدّ طعام مىپردازد.
چهارم:
حامل مُقرب
(مسأله
787) زن حاملهاى كه روزه به خودش يا به جنين موجود در شكمش ضرر داشته
باشد، بايد بخورد و بعدا قضاى آن را بگيرد و نيازى به فديه (پرداخت يك مُدّ طعام)
ندارد.
(مسأله
788) زن حاملهاى كه زايمانش نزديك است و روزه گرفتن برايش مشقّت دارد،
ولى به خودش يا به جنينش ضرر ندارد، مىتواند روزهاش را بخورد و براى هر روز يك
مُدّ طعام بدهد، و پيش از رمضان آينده قضاى آن را بگيرد. و اگر درطول سال در قضاى
آن كوتاهى كند تا رمضان بعدى برسد، بايد براى هر روز يك مُدّ نيز كفّاره تأخير
بپردازد.