(مسأله 486) در ركعت سوم نماز مغرب و ركعتهاى سوم و چهارم ديگر نمازها، مردان و زنان بايد حمد و تسبيحات اربعه را آهسته بخوانند، به جز «بسم اللّه» كه مستثنى مى‌باشد.

(مسأله 487) به جز حمد و سوره و تسبيحات، در ديگر ذكرهاى واجب يا مستحبى نماز، همانند تكبيرة الاحرام، تشهد، سلام، ذكر ركوع و سجده و قنوت، نمازگزار مخيّر است كه آنها را بلند يا آهسته بگويد.

(مسأله 488) منظور از آهسته خواندن آنست كه عرفا بگويند صدايش را مخفى كرده و بنابر احتياط واجب بايد جوهر صدا ظاهر نشود.

(مسأله 489) نمازگزار بايد حمد و سوره و ديگر ذكرهاى واجب نماز را به عربى صحيح بخواند و تلفّظ غلط آن كفايت نمى‌كند ودر صورت امكان بايد ياد بگيرد.

(مسأله 490) نون ساكن بنابر احتياط واجب، هنگامى كه پيش از حروف «يرملون» (ى، ر، م، ل، و، ن) قرار بگيرد، بايد در حرف يرملون ادغام شود، مثلًا: «يَكُنْ لَهُ» خوانده مى‌شود: «يَكُلَّهُ» و «اشْهَدُ انْ لا» خوانده مى‌شود: «اشْهَدُالّا».

(مسأله 491) در حال قرائت بايد بدن كاملًا در حال آرامش و طمأنينه باشد، چنانكه در فصل «تكبيرة الاحرام» گفتيم، ولى اگر سهوا آرامش بدنش به هم بخورد، نمازش باطل نمى‌شود. اگر چه بهتر است در صورتى كه فرصت باقى باشد، آن را درحال آرامش بدن اعاده كند.

قنوت‌

(مسأله 492) در همه نمازهاى واجب و مستحب قنوت مستحب است، به جز «شفع» كه مورد اشكال است و مى‌توان به نيّت «رجاء مطلوبيّت» در آن قنوت را به جا آورد.