(مسأله 495) كسى كه قسمتى از دستش قطع شده، باقيمانده آن را با دست سالمش بر زمين ميزند و با آن تيمّم ميكند.

(مسأله 496) كسى كه يك دستش قطع شده، در صورت امكان باقيمانده آن را با دست سالمش بر زمين ميزند و با دست سالمش پيشانى را مسح ميكند، و با باقيمانده دستش بر پشت دست سالمش مسح مينمايد.

(مسأله 497) كسى كه به جهت فلج و يا قطع دست نمى تواند يك دستش را بر زمين بزند، دست سالمش را بر زمين ميزند و پيشانياش را با آن مسح ميكند، سپس پشت دستش را بر زمين ميكشد.

(مسأله 498) در فرض ياد شده، بنابر احتياط واجب، لازم است در صورت امكان از فرد ديگرى بخواهد كه او دستش را بر زمين بزند، آنگاه با كف دستش بر پشت دست تيمّم كننده بكشد.

(مسأله 499) كسى كه هر دو دستش قطع شده، يا از زدن هر دو دست ناتوان است، اگر بتواند بقيّه دستهايش را بر زمين بزند، آنها را بر زمين ميزند و با آنها پيشانياش را مسح ميكند. و اگر فقط باقيمانده يك دستش را ميتواند بر زمين بزند، آن را بر زمين ميزند و با آن پيشانياش را مسح ميكند.

(مسأله 500) كسى كه به هيچوجه نمى تواند با دستها يا باقيمانده دستها پيشانياش را مسح كند، پيشانياش را مستقيماً بر زمين ميكشد و در صورت امكان بنابر احتياط واجب از شخص ديگرى هم كمك ميگيرد، چنانكه در بالا گفته شد.