(مسأله 481) كسى كه دسترسى به گرد و غبار ندارد و ناگزير است بر گِل تيمّم نمايد، بنابر احتياط واجب بايد پس از زدن دستها بر گِل آن را از دستها زايل كند، سپس به صورت و دستها بكشد.

(مسأله 482) كسى كه قدرت بر استعمال آب ندارد و چيزى كه تيمّم بر آن جايز باشد در اختيار ندارد- حتّى گِل- چنين شخصى «فاقد الطّهورين» ناميده ميشود، و اداى نماز در وقت آن از او ساقط ميشود.

(مسأله 483) شخص فاقد الطّهورين، اگر در اثناى وقت دسترسى به آب يا چيزى كه تيمّم بر آن صحيح است داشته، در اثر غفلت يا كوتاهى وضو يا تيمّم نكرده و بعداً از آن ناتوان شده، بايد بعداً نمازش را با طهارت قضا كند.

(مسأله 484) كسى كه قبل از فرا رسيدن وقت آب داشته، آن را بيرون ريخته بعد فاقد الطّهورين شده، بنابر احتياط واجب بايد نمازش را بعد قضا كند.

(مسأله 485) شخص فاقد الطّهورين اگر خودش كوتاهى نداشته باشد، بلكه زندانى و يا مثل زندانى باشد و اختيارى از خود نداشته باشد، نمازهايى كه از او فوت ميشود قضا ندارد.

(مسأله 486) براى شخص فاقد الطّهورين در هر صورت احتياط مستحب اين است كه نمازش را بدون وضو و تيمّم به جا آورد و بعداً با طهارت آن را قضا نمايد.

(مسأله 487) تيمّم بر خاك معابر عمومى كه زير پاى رهگذرها لگد مال ميشود، مكروه است.