4- شكارچى بايد در حال احرام نباشد.

5- شكار بايد در حرم مكه نباشد. چنانكه در مناسك حج بيان شده است.

6- شكارچى فرصت سربريدن پيدا نكند، به اين معنى كه تا رسيدن شكارچى، شكار جان باخته باشد، و يا ديگر فرصت سربريدن نباشد.

(مسأله 3668) اگر شكارچى هنگامى به نزد شكار برسد كه براى سربريدن فرصت باشد ولى اقدام به اين كار نكند حرام ميشود. اگرچه اين كار به جهت همراه نداشتن چاقو باشد.

(مسأله 3669) اگر هنگامى برسد كه شكار هنوز زنده است، ولى چاقو همراه نداشته باشد، اگر سگ را تشويق كند كه يك بار ديگر حمله كند و از پاى درآورد، حلال ميشود.

(مسأله 3670) اگر شكار يكى از شرايط ياد شده را نداشته باشد، حرام ميشود، مگر اينكه شكارچى آن را زنده درك كند و سرش را ببرد، به جز در حرم مكّه و يا در حال احرام، كه پس از سربريدن نيز حلال نمى شود.

(مسأله 3671) در دو مسأله ياد شده، اگر به هنگامى برسد كه سرش را ببرد و حيوان قسمتى از بدنش چون دست، گوش، چشم يا دمش را حركت بدهد، كفايت ميكند.

(مسأله 3672) هر حيوان قابل تذكيه به وسيله اسلحه اگر شكار شود، حلال ميشود، اگرچه حرام گوشت باشد، كه پوستش پاك ميشود و ميتوان از آن بهره جست.

(مسأله 3673) به وسيله سگ فقط حيوان حلال گوشت حلال ميشود، امّا حيوان حرام گوشت اگر به وسيله سگ شكار شود، حلال نمى شود.