با هر تعبيرى مضامين بالا گفته شود كافى است، ولى بنابر احتياط واجب بايد مقدار واجب آن به عربى گفته شود.

(مسأله 413) در نماز ميّت شرايطى هست كه بايد رعايت شود:

1- نيّت، چنانكه در وضو گفته شد.

2- اجازه ولى، چنانكه در مقدّمه اين فصل گفته شد.

3- حضور ميّت، نماز بر ميّت غايب- كه در ميان ديگران رايج است- در نزد ما مشروعيّت ندارد.

4- محاذات ميّت، يعنى بايد نمازگزار در كنار ميّت و در محاذات قسمتى از بدن او بايستد.

(مسأله 414) اگر نماز ميّت به جماعت برگزار شود، نماز كسانى كه در دو طرف صفها قرار دارند، اشكالى ندارد.

5- ميّت در كنار نمازگزار باشد.

(مسأله 415) ميّت نبايد در جاى بسيار بلند، بسيار پست و يا در محلّ دور از نمازگزار باشد، و نبايد ديوار، پارچه و يا چيز ديگرى در ميان آنها حائل باشد.

(مسأله 416) پارچهاى كه روى تابوت مياندازند، حائل به شمار نميآيد و فاصله اندك نيز مانعى ندارد، آنچه مهم است اين است كه عرفاً بگويند نمازگزار در كنار ميّت ايستاده است.

6- ايستاده بخواند.

(مسأله 417) اگر كسى پيدا نشود كه بتواند ايستاده نماز بخواند، ميتوان بر ميّت نشسته نماز خواند، و اگر از آن هم ناتوان باشد بنابر احتياط واجب بايد در حالى كه به پهلو خوابيده آنرا انجام دهد و اگر نتوانست به قفا ميخوابد (به ترتيبى كه در نمازهاى يوميّه بيان شد).