1- اگر مال غصبى «قيمى» باشد، يعنى ويژگى هاى افراد آن از نظر قيمت و رغبت مشترى متفاوت باشد، مانند حيوانات، و قيمت آن در ايّام مختلف فرق كند، و اين اختلاف قيمت به جهت وفور آن در زمانى و كمبود آن در زمان ديگر باشد، بايد قيمت روز غصب را بپردازد، ولى اگر به جهت نوسان ارزش پول باشد، بايد ارزش روز غصب را منظور كند و پولى به او بدهد كه ارزش آن روز را داشته باشد.

(مسأله 3499) اگر مال غصبى از دسترس غاصب خارج شود، مثلًا گم شود، آيا در اينجا غاصب مكلّف است كه قيمت روز غصب را بپردازد، يا قيمت روز پرداخت را؟ محلّ اشكال است. بنابر احتياط واجب، لازم است كه با صلح كردن احتياط را مراعات كنند.

2- اگر مال غصبى «مثلى» باشد، يعنى خصوصيات افراد صنف آن، از جهت قيمت و رغبت مشترى يكى باشد، مانند حبوبات، بايد مثل آن را در صورت تلف بپردازد، اگرچه تهيّه كردنش مستلزم آن باشد كه چندين برابر قيمتش را پرداخت نمايد. و اگر تهيّه كردنش سخت باشد، بايد قيمت روز پرداخت را به مالك بدهد.

(مسأله 3500) «قيمى» به چيزى گفته ميشود كه به هنگام قيمت گذارى قيمت را بر افراد آن تعيين ميكنند و ميگويند: اين اسب و اين لباس به اين قيمت است، مانند حيوانات، اشياء مستعمل، دست بافت و دست ساز. ولى در «مثلى» قيمت را بر نوع آن تعيين ميكنند و فرد خاصّى را در نظر نمى گيرند، مانند طلا، نقره، پنبه، حبوبات و توليدات ماشينى يك كارخانه با يك مارك.

(مسأله 3501) اگر در مال غصبى عيب يا نقصى پديد آيد، غاصب‌