(مسأله 3424) به طورى كه در مسأله 3403 يادآور شديم منحصراً نذرى واجبالوفا ميباشد كه براى خداوند متعال باشد، و لذا در مسأله فوق نيز شرط انعقاد نذر آن است كه آن را براى خدا نذر كرده باشد.

(مسأله 3425) شخص اگر بيمارى خودش را در مقابل مال معيّنى از خداوند بخرد، پس از بهبودى بر آن مال حكم سهم امام (عليه السلام) جارى ميشود، پس بايد آن را به حاكم شرع بدهد، حاكم شرع نيز بنابر احتياط واجب بايد آن را به فقرا، مساكين و ابناء سبيل (در راه ماندگان) صرف نمايد.

(مسأله 3426) كفّاره در صورت مخالفت عمدى واجب ميشود، پس اگر مخالفت عمدى نباشد، كفّاره واجب نمى شود، كفّاره فقط موجب منحل شدن عهد و نذر و سوگند است.

(مسأله 3427) پيش از مخالفت با نذر، عهد و سوگند، كفّاره دادن مشروعيّت ندارد و موجب انحلال و جواز مخالفت با آنها نمى شود.

***

تذكر:

آنچه در مورد «قسم» بيان نموديم، در مورد سوگندى است كه در رديف عهد و نذر است و شخص ميخواهد به وسيله آن چيزى را بر خودش واجب و الزامى سازد، يا بر مقدار التزام و پاى بندى خود بيفزايد، ولى در موارد زيادى صرفاً براى اينكه گفتارش را تأكيد كند و مورد اعتماد بودن گفتارش را اثبات كند، قسم ميخورد، اين نوع قسمها از مورد بحث ما بيرون است همچنين سوگندى كه در كشمكشها و مرافعات براى اثبات حقّى ياد ميشود نيز از بحث ما بيرون است.

(مسأله 3428) سوگند خوردن در موردى كه راست باشد، جايز ولى‌