فصل پنجم: احكام طلاق خُلع و مبارات‌

طلاق خلعى و طلاق مبارات دو نوع از اقسام طلاق هستند كه بر مبناى تقاضاى زن از شوهر و بخشش مالى به اين منظور انجام ميشود. در اين دو طلاق، جدائى شوهر از همسر، به عنوان اجابت خواسته او و بر آوردن خواهش او جامه عمل ميپوشد.

(مسأله 3334) در طلاق خُلعى و مبارات، همه شرايط طلاق، كه در مسأله 3219 تا 3235 بيان شد، شرط است و علاوه بر آنها لازم است زن بالغ و عاقل باشد و كسى او را براى مطالبه طلاق و بذل مال مجبور نكرده باشد.

(مسأله 3335) در طلاق خُلعى شرط است زن از پيوند زناشوئى ناراضى باشد، به گونهاى كه نتواند حق شوهرش را ادا كند و نسبت به او تجاوز كرده به معصيت بيفتد، يا براى او خطر ايجاد كرده، همواره با او در جنگ و ستيز باشد.

(مسأله 3336) اگر زن نسبت به پيوند زناشوئى ناراضى هست، ولى به جهت پايبندى به احكام شرع، يا به دليل اصالت خانوادگى حقوق شوهر را رعايت ميكند، و يا اگر در اداى حقوق شوهر كوتاهى ميكند، ولى به جنگ و ستيز برنمى خيزد، اين مقدار نارضايتى مجوّز طلاق خُلعى نمى شود.

(مسأله 3337) اگر شخص ديگرى او را وادار كند كه با شوهر ناسازگارى كند و جنگ و جدال راه بيندازد، ولى اين كار مطابق تشخيص و برخاسته از صميم قلب نباشد، براى طلاق خُلعى مجوّز نمى شود.